وجوب نیت در عبادت
در نیت دو چیز معتبر است یکی قصد قربت، یعنی اراده بر قرب از جهت شرف نه از جهت مکان و زمان داشته باشد و دیگری قصد وجه، یعنی مشخص کند واجب یا مستحب است مشخص کند اداء یا قضاء است.
قصد قربت در وجوبش هیچ شبهه ای وجود ندارد البته در عبادات تعبدی که قصد قربت شرط است. قصد وجه هم در جایی معنا دارد که عمل مشترک وجود داشته باشد که صورت و شکل آن به یک نحو باشد لذا ضروری خواهد بود که قصد وجه وجود داشته باشد تا عملی که انجام میدهد معلوم باشد کدام عمل است اما در جایی که عمل مشترک وجود نداشته باشد بلکه اعمال با هم امتیازاتی داشته باشند دیگر نیازی به قصد وجه نخواهد بود.
به طور مثال در ماه رمضان تنها روزه ای که میتوان گرفت، روزه ی ماه رمضان است و روزه ای غیر از آن، مورد نهی واقع شده است، لذا در اینجا قصد وجه معنا ندارد.
درباره این سایت